تاریخ تقریبا کاملی از کمپانی تویوتا:
از ابتدای تاسیس این کمپانی تاکنون بیش از 112 میلیون دستگاه اتومبیل تویوتا تولید شده است.

تاسیس گروه تویوتا را می توان تا زمانی که آقای "ساکیچی تویودا" ماشین نساجی اتوماتیک را اختراع کرد، ردیابی تمود. ساکیچی تمام عمر خود را وقف طراحی و ساخت ماشین آلات نساجی اتوماتیک نمود و 100 اختراع از خود باقی گذاشت که بعضی از آنها متعلق به خارج از ژاپن بود.
در اکتبر 1929 پسر او که "کیچیرو" نام داشت و مدیر اجرایی شرکت نساجی پدر بود سفری به ایالات متحده کرد. وی نمی توانست گفته های پدر خود را فراموش کند. (من وظیفه خد را با ساختن ماشین آلات نساجی به کشورم ادا کردم. تو باید با ساخت خودرو این کار را بکنی)
در سی ام مارس 1930 ، کیچیرو دفتری در گوشه کاخانه نساجی دایر کرد و بهمراه چند مهندس تحقیقات بر روی موتورهای کوچک را آغاز نمود. افراد زیادی او را به این کار تشویق کردند و بعضی ها هم سرمایه گذاری در این طرح را ساده لوحانه می دانستند.
ولی کیچیرو هم مصمم بود و هم معتقد به این اصل که نباید صرفا از آمریکایی ها تقلید کرد. او می گفت که می بایست خودروهایی را به تولید انبوه رساند که با شرایط ژاپن تطابق داشته باشد و قابل رقابت با مدل های خارجی باشد. چه به لحاظ عملکرد و چه به لحاظ قیمت.
بدین ترتیب در سپتامبر سال 1930 واحد اتومبیل تویوتا بنیان گذاری شد. کیچیرو یا جمع آوری افراد مستعد و لایق توانست محیطی را ایجاد کند که کارکنان گاه فراموش می کردند که غذا بخورند یا بخوابند.
آقای "ایچی تویودا" نیز توسط کیچیرو استخدام شد و در این واحد مشغول کار شد."تویوتا موتور کورپوریشن" یا TMC در اوت سال 1937 تاسیس شد. تمامی کارکنان آن زمان معتقد بود که رسالتی بر دوش آنهاست که با تولید خودرویی ژاپنی ، صنعت را در کشور توسعه دهند. به این صورت بود که تمام دانش و مهارت فنی خود را برای اجرای این خواسته بکار بستند.
در سال 1963 "کیچیرو تویودا" توانست اولین کارخانه مونتاژ را تکمیل نماید. طراحی این کارخانه با مساحتی معادل 25 هزار متر مربع طوری صورت گرفته بود که بتواند فرایند تولید را پوشش دهد. در آن زمان فرایند تولید هنوز با مسائل بسیاری مواجه بود از جمله این موارد می توان به بد بودن مواد اولیه ، عدم تقسیم بندی مناسب نیروی انسانی ، کاستی هایی در موارد اولیه اشاره کرد.
نیروی پیش راننده در نوآوری های انقلابی
نولید خودرو با حفظ کیفیت مناسب هنوز آرزویی بیش نبود. کیچیرو که توجه عمیقی به روش های تولید در کارخانه فورد داشت، سخت معتقد بود که راههایی برای تولید بهتر هم وجود دارد. پس از تفکر زیاد ، او روش تولید بهنگام (just-in-time) را ابداع کرد. کیچیرو میگفت فقط باید آنچه را که نیاز است تولید کرد و تحویل محصول می بایست در همان لحظه مورد نیاز صورت گیرد. او معتقد بود که به این ترتیب می توان نیاز به انبار و موجودی های انبار را از بین بود. ..
برای گسترش این مفهوم ، کیچیرو جمله JUST-IN-TIME را با حروف بزرگ در پوسترهایی بر روی دیوارها نوشت و وقت زیادی را برای توجیه کارکنان گذاشت. مثالی که کیچیرو از آن یاد میکرد این بود که اگر شما بخواهید سوار قطار شوید ، تفاوتی نمی کند که شما یک دقیقه دیر کنید یا یک ثانیه ، اگر دیر کنید ، قطار را از دست داده اید. هدف از تولید بهنگام این نیست که به موقع تولید کنید ، به این معنی است که تولید بیشتر از حد نیاز اتلاف است.
این نگرش موثر واقع شد و روش تولید بهنگام به مرور در سیستم تولید تویوتا جای گرفت.
هنگامی که تولید در کارخانه جدیدکومورو آغاز شد ، کیچیرو کتابچه راهنمایی با ضخامت 10 سانتیمتر تهیه کرد که در آن به شرح روش اجرایی این مفهوم برای تمام مراحل تولید پرداخته شده بود.
جنگ جهانی در سال 1950 به پایان یافت و پس از آن ، این مفهوم نیاز به تغییر پیدا کرد. در آن هنگام بود که با کمک "ایجی تویودا" اصلاحات لازم توسط قائم مقام تویوتا ، آقای "تاچی اونو" بر روی این سیستم اعلام شد.
سال 1957 آغاز یکی از بزرگترین چالش ها برای تویوتا بود. در اوت این سال دو مدل تویوتا CROWN به آمریکا صادر شد. این دو خودرو اولین خوردوهای ژاپنی بودند که در خاک آمریکا فرود آمدند.
شوتارو کامی یا ، رییس وقت کمپانی تویوتا همان موقع تصمیمش را گرفته بود. او میگفت "امروز وقت این کار است حتی اگر خودروهای ما دارای کیفیت لازم نباشد ، نباید این فرصت را از دست داد. ما زمانی برای نشستن و تماشا کردن نداریم. ما به یک پایگاه نیاز داریم . ممکن است ابتدای کار برای ورود به بازار با مشکلاتی مواجه شویم ولی در تمام این اوقات تجربه های ارزنده ای می اندوزیم که عملکرد ما را بهبود خواهد بخشید."
وحشت اولین خودروهای ژاپن از بزرگراه های آمریکا
شرکت TOYOTA MOTOR SALES در اکتبر 1957 در آمریکا تاسیس گردید و اولین خودروهای CROWN را در ژوئیه 1958 به بازار آمریکا معرفی کرد.
آن زمان مجلات تخصصی اتومبیل از آن به عنوان خودرویی که آسایش خودروهای استاندارد را دارد و به اندازه خودروهای کوچک اقتصادی است معرفی کردند. بدین ترتیب این خودرو توانست توجه زیادی را به خود جلب نماید. در همان موقع بود که برای مدل های اولیه این خودرو مشکلاتی بوجود آمد. خودرویی که در جاده های ژاپن از شهرت خاصی برخوردار شده بود ، در بزرگراه های طولانی آمریکا دچار مشکل می شد. بدنه CROWN خیلی سنگین بود و در سرعت های بالا پایداری خود را از دست می داد.
این مشکل به این دلیل پیش آمد که ژاپن در آن زمان هنوز بزرگراه نداشت و این خودروها برای این کار تست نشده بودند. ..
در سال 1960 ، مدل بعدی که نام آن "تیارا" بود. (در ژاپن به نام "کرونا" شناخته می شد) نتوانست فروش خوبی داشته باشد. به همین دلیل نیز در دسامبر همان سال تویوتا صادرات خود را متوقف کرد.
با این تجربه تلخ ، تیم های تحقیق و توسعه تویوتا هدف جدیدی را برای خود تعریف کردند. "تولید محصول با کیفیت جهانی". در سال 1964 ، مدل جدید تیارا کامل شده بود و صادرات آن در آوریل 1965 از سر گرفته شد. این خودرو که در آن زمان نسبت به خودروهای دیگر کوچک محسوب می شد ، می توانست مدت های طولانی در بزرگراه ها حرکت کند که این امر در دنیای خودروهای هم کلاس زمان هود امری بی سابقه بود. با استفاده از یک برنامه روش موثر ، فروش این خودرو به مرور افزایش قابل توجهی یافت. صادرات از 3800 دستگاه در سال 1964 به 40700 دستگاه در سال 1967 افزایش یافت.
مشکلات کارگری با اعتماد حل می شود
اعتصابی که اتحادیه های کارگری در سال 1949 اعلام کردند موجب شد بسیاری از کارها متوقف شود. بیش از 1100 شرکت از فوریه 49 تا ماه مارس 1950 ورشکست شدند و بیش از 510 هزار نفر شغل خود را از دست دادند.
تویوتا از این امر مستثنی نبود. جریان پولی تویوتا تا حدی کند شده بود که ورشکستگی دیگر امری غیرممکن پنداشته نمی شد و نیاز به 200 میلیون ین پول نقد مورد نیاز شرکت بود تا این خطر را رفع کند.
گروهی از بانک ها در آخرین لحظات تصمیم گرفتند که این وام را در اختیار تویوتا قرار دهند اما با شرایطی که خودشان تعیین می کنند. یکی از این شروط ، سازماندهی مجدد شرکت بود که موجب می شد فروش شرکت از طریق شرکت مجزایی صورت گیرد و به همین دلیل در آوریل 1950 شرکت فروش تویوتا موتورز تاسیس شد.
در دسامبر 1949 ، شرکت توانست یادداشت تفاهمی با اتحادیه کارگری آن زمان به امضا برساند که براساس آن 10% حقوق و مزایا کسر می شد و در عوض ، شرکت تعهد کرد از برنامه تعدیل نیروی انسانی خود دست بکشد. از ابتدای سال 1950 ، وضعیت روز بروز بدتر شد و در آوریل همان سال اعتصابات شروع شد ، مذاکرات بین کارگران و مدیران به طول انجامید و هر روز لحن های صحبت فی مابین تندتر می شد.
این کشمکش دو ماه به طول انجامید و سرانجام در دهم ژوئن سال 50 یادداشت تفاهمی برای بازسازی ناراحتی های عمیقی را بدنبال داشت ، یکی از آنها ، استعفای رییس وقت شرکت ، آقای "کیچیرو تویودا" و بسته شدن تعدادی از کارخانجات بود. اما بازسازی در مسیر خود قرار گرفته بود. این برهه از زمان تلخکامی های زیادی برای تویوتا بهمراه داشت. تجربه هایی که مدیریت و نیروهای کارگری اصلا مایل به تکرار آن نیستند.
پس از این مناقشات ، مدیریت و نیروی کارگری تویوتا به خوبی دریافتند که تبهات این امر چه مسائلی می تواند باشد و لذا چارچوبی تدوین شد که براساس آن ، شرایط کارگری با پیشرفت شرکت بهبود می یافت. با صنعتی شدن ژاپن و دنیا در آن زمان ، این چارچوب همکاری توانست سنگ بنای خوبی برای افزایش تولید به همراه رضایت منطقی کارکنان باشد. همچنین در سال 1960 که تجارت آزاد شد ، مدیریت و نیروی کارگری توانستند دست به دست هم بسیاری از مشکلات ناشی از بازار رقابتی ایجاد شده را برطرف نماید.
علیرغم سازماندهی های مکرر و تغییرات اساسی در صنعت خودروسازی جهانی ، این توافقات و سیاست ها همچنان در تویوتا حاکم هستند.

مجموع تولیدات کارخانجات تویوتا از ابتدای تاسیس تا پایان سال 99 به یکصد میلیون دستگاه رسید.
اکنون تویوتا بزرگترین ، با کیفیت ترین و پرسود ترین کمپانی خودروسازی دنیاست و همچنین دومین تولید کننده از لحاظ تعداد که توانست در جشن صد سالگی کمپانی فورد آنرا از مقام دوم به سومی کشید و در جایگاه دوم پس از جنرال موتور قرار گرفت.
در اوایل دهه نود تویوتا تصمیم به ورود به دنیا خودروهای لوکس گرفت و چون در نظر مردم نام تویوتا نمیتوانست تداعی کننده یک خودروی لوکس باشد تویوتا تصمیم گرفت نام Lexus (لکسس یا لکسوس) را استفاده کند که بیشتر در بازار آمریکا فروخته میشود.
تویوتا توانست نام لکسس را از یک تازه وارد در ابتدای دهه نود به یکی از با کیفیت ترین خودروها در اوایل قرن جدید برساند و فاصله اش با بهترین اتومبیل های لوکس را به کمترین حد برساند.